In tegenstelling tot de gewoonte van dit blog: eerst nog even gisteren.
Als gemeld was het nogal warm en de rit niet erg eenvoudig. Na aankomst eerst even bijgekomen voor de normale douchegang en het gereed maken van de kamers. Dat ging prima maar het eten was om 21.00 uur nog niet achter de kiezen of De Drie wisten niet hoe snel ze te bed moesten gaan, we " zaten stuk".

Gezien de weersvoorspelling en het feit dat we een stevige klim voor de wielen hadden liggen om 8.30 uur op de fiets gestapt. Dit stuk van de Apennijnen is nogal pittig. Hoewel de reisbeschrijving van Reitsma er nogal luchtig over doet ziet uw scribent af. De dames hebben er blijkbaar minder moeite mee. De dag eerder heeft blijkbaar meer energie gekost dan gedacht.

De rit zelf is overigens weer vol momenten van prachtige uitzichten. Op de zondag overigens ook vol met motoren die allemaal denken dat ze op Assen of Francorchamps zijn. Er wordt gescheurd dat het een lust is.
Daarnaast worden we nogal gepasseerd door mensen op racefietsen zonder bagage. Een van de mannen vond het nodig om tijdens het passeren "piano, piano" oftewel "langzaam aan!" te roepen. Het was wel een genoegen hem bij de volgende koffiestop hem te zien passeren hijgend als een postpaard.

Na de eerste klim doet de reisbeschrijving vermoeden dat je het wel gehad hebt maar daarna komen er nog wat -relatief- kleine klimmen en afdalingen achteraan en om eerlijk te zijn: wij vinden die niet meevallen.
Bij de laatste stop maar energie getankt in de vorm van een stuk Sachertorte en appelgebak om zo in Sansepolcro aan te komen.
Net voor de aankomst vallen de eerste druppels van de dag. Het dondert op enige afstand maar we zijn tijdig binnen. Op het moment van schrijven van dit verhaal dondert het en regent het "cats and dogs".

We gaan de boel klaar maken voor de nacht, een bank zoeken want de cash is op en dan een biertje en eten. Ik vermoed dat we goed gaan slapen...

Tot zover maar weer met de groeten van

De Drie