Een dagje Assisi.

Uit ons luxe hotel (alles meten we af aan de jeugdherberg, vandaar) om half negen vertrokken naar Assisi. En, inderdaad, zoals reageerder Wolter al schreef: even klimmen. We besloten de fietsen tot boven bij de kathedraal mee te nemen. Dat gaf een veiliger gevoel.

Assisi is de moeite en de klim wel waard. Het naar de stad rijden vanuit het dal is al prachtig. Het zicht op de stad -het weer is mooi maar de dag begint heiig en het is net over negen uur- wordt hoe langer hoe helderder en dat is een mooi effect.
De stad in is een klim van 2 kilometer met een hoogteverschil van 170 meter. De vlugge rekenaars onder ons zien dan direct dat we een klim hebben van een dikke 8%.
De stadspoort door en dan nog een stukkie omhoog om bij de kerk uit te komen.
Een prachtige kerk, daar niet van, maar de tegenstelling tussen de schitterend beschilderde plafonds en de filosofie van armoede die Franciscus zelf predikte blijft verbazen.
Broeder econoom is ook niet ver weg: omdat het branden van kaarsen te veel rookschade oplevert (kan ik billijken) hebben ze een elektrisch gestuurd systeem waar je de munten in gooit en de elektrische kaars een onduidelijke periode gaat branden. Ook al meer vertoond. Daarnaast heeft voornoemde broeder echter het volgende bedacht.
Je kunt kaarsen uit een vak "te verkopen" kopen, ze in een vak "te branden" leggen waarna de orde dan zorgt dat ze met intentie gebrand zullen worden. Persoonlijk vrees ik dat broeder econoom ze na het sluiten van de kerk uit het vak "te branden" neemt en in het vak "te verkopen" legt....

De kerk heeft twee verdiepingen en voldoet verder aan alles wat je bij zo'n bedevaartplaats verwacht, inclusief een broeder die met een geluidsinstallatie te pas en te onpas "silencio" roept. Je kunt overigens wel aan de kerk en de stad zien dat de bedevaarders geld in het laatje brengen. Het ziet er allemaal spic en span uit en souvenirwinkels zijn er bij de vleet.

Om een uur of elf weer vertrokken richting Bevagna. Snel wat lunchspullen ingekocht -waaronder handgesneden ham- om die op een pleintje voor een kerkje op te eten. Daar was ook een bus met Hongaarse jeugd die langdurig door een Franciscaan werden toegesproken. Daarna gingen ze de kerk in en al snel waren er een paar jongelingen die de kerk wel gezien hadden. Een van de jongens vond een vogeltje dat leefde maar zo maar op zijn hand bleef zitten. Werd die knaap behoorlijk populair van bij zijn landgenoten en -en dat beviel hem wel- landgenotes. In de sfeer van Franciscus heeft Rina het beestje in het zuiver Waltwilders toegesproken en wat brood gegeven waarna wij onsweegs gegaan zijn.

Nog maar even over de proscuitto hier in Italië. Parmaham heeft de naam, San Daniella is fantastisch lekkere ham maar het moet gezegd: de Italiaanse ham in zijn algemeenheid verslaat wat mij betreft de Spaanse. Het lijkt wel of elk dorp waar we komen zo zijn eigen specialiteit heeft en waar we in de winkel komen laten we het ons ook maar smaken.

In Bevagna aangekomen blijkt dat een stadje te zijn dat zichzelf afficheert als een stad van "olio et vino". U begrijpt, we hebben daar zonder dat te weten een albergo gereserveerd, toeval bestaat niet... Morgen hoort u daar meer van.

Tot zover maar weer met de groeten van

De Drie.